A Girl Like Her

Tussen 1945 en 1973 stonden anderhalf miljoen ongetrouwde Amerikaanse meisjes hun kind ter adoptie af. Want 'nice girls' werden niet zwanger. Decennia later blijkt hoe traumatisch die gebeurtenis was en hoe enorm de impact op hun verdere leven. Destijds hadden ze geen stem, nu laat Fessler zo'n honderd vrouwen aan het woord. Hun anonieme verhalen zijn uiteenlopend, maar kennen opvallend veel overeenkomsten; schaamtegevoelens, onwetendheid, geruïneerde familieverhoudingen, een weggegooide toekomst en het verdriet over de scheiding van hun kind. De verhalen worden begeleid door archiefmateriaal uit de jaren vijftig en zestig: van vrolijke voorlichtingsfilmpjes tot keurige filmscènes en dito reclames. Ze vormen een enorm contrast met de schrijnende ervaringen. Fessler focust zich al jaren op vrouwenthema's en sinds 1989, toen er een vrouw op haar afstapte die vermoedde dat zij haar verloren dochter was, specifieker op het thema adoptie. Fessler, inderdaad geadopteerd maar niet haar dochter, werd geraakt door haar verhaal. Haar keuze voor rake interviewfragmenten, duidelijke opbouw en het gebruik van die contrasterende 'American Dream'-beelden maken het trauma van de vrouwen inzichtelijk en zelfs voelbaar. De druk van 'wat zullen de buren denken' bleek overal even loodzwaar. Velen stellen dan ook: "Ik wilde mijn baby nooit opgeven, het is me afgenomen."