We Don’t Talk Like We Used To

We Don't Talk Like We Used to Do was onderdeel van het IDFA programma in 2023, en werd teruggetrokken door de filmmaker. Op verzoek van de filmmaker publiceren we de volgende tekst:

"This film was one of 12 to withdraw from participation at IDFA 2023, amongst 28 total withdrawals that included moderators, jury, and others in protest at the festival's damaging denunciation of an action in solidarity with Palestine that took place on the opening night of the festival. At the time, the festival erased all information relating to the films withdrawn in protest from the website. In response to the publication of the Palestine Film Institute's 'Industry Protocol in Times of Genocide' in August 2024, and as a gesture towards transparency, IDFA reinstated the information relating to the withdrawn films in September 2024. No further accountability has been taken.”  - The Palestine Film Institute on behalf of the filmmakers, for the full statement click here

Film Synopsis

Kunstenaar Joshua Gen Solondz reisde de afgelopen jaren tussen de VS, Hongkong en Japan. Zijn camera had hij altijd bij zich en in de aanslag. Zo ontstond een beeldencompilatie waarin medische mondkapjes worden afgewisseld met rubberen sm-maskers, toeristen foto’s nemen waarvan je weet dat ze nooit worden teruggekeken, de zon in de lens schittert, een flauwe grap wordt opgevolgd door een abstract beeld en nonchalant geschreven teksten de kijker rechtstreeks lijken aan te spreken met mysterieuze boodschappen.

De montage heeft een stuiterend ritme als de visuele variant op het scratchen van een hiphop-dj. De beelden worden uitgesmeerd tot impressionistische strepen of opgeknipt tot een flikkerend lichtbombardement. Solondz verkent met zijn experimentele film het niemandsland tussen impressionistische reisdocumentaire, psychologisch spiegelpaleis en cinematografische noisepunk. Verpakt in deze overdonderende vorm snijdt de maker onderwerpen aan als ouder worden, ontworteling, lust, liefde en de noodzaak om kunst te maken.