Het kostte Victor Brecheret dertig jaar om een zestien meter hoog en vijftig meter lang monument te voltooien. Sinds 1953 is dit meesterwerk van een van Brazilië's meest succesvolle beeldhouwers van de twintigste eeuw in São Paulo te bewonderen. Het vormt een ode aan de ontginning van het binnenland door inheemse, Afrikaanse en Portugese Brazilianen. Twee paarden voorop, met daarachter een verzameling van hoekige, gespierde mannen, die met elkaar een immense boomstam voortslepen. Geleidelijk, door de opeenvolging van details (waarin Brecherets sublieme stilering wordt benadrukt), krijgt de toeschouwer gevoel voor de proporties en compositie van het kunstwerk. Ook de voorbijschuivende wolken - er wordt steevast van onderaf gefilmd, zodat de omliggende stad wegvalt - krijgen in de zwart-wit beelden een monumentaal aura. Deze studie krijgt een extra dimensie doordat het originele omgevingsgeluid is vervangen door een score van hoe het tijdens die exploratie geklonken moet hebben: de mannen en paarden zwoegen zwijgend en het oerwoud spreekt.