Flotel Europa

Filmmaker Vladimir Tomic vluchtte met zijn moeder en broer voor de bommen in Sarajevo en verbleef als puber bijna twee jaar op een enorm schip in de haven van Kopenhagen. Op dat schip, genaamd Flotel Europa, werden in 1992 zo’n duizend Bosnische vluchtelingen opgevangen. In een voice-over vertelt Tomic in een licht nostalgische, literaire stijl het verhaal van zijn coming-of-age op deze surrealistische plek. Met VHS-camera’s filmden de bewoners hun dagelijkse bezigheden, bedoeld als videoboodschappen aan het thuisfront. Die verzameling van bijzonder en persoonlijk beeldmateriaal toont ongepolijst het leven aan boord van dit drijvende opvangcentrum. Er wordt muziek gemaakt, er zijn volksdanslessen en kinderen gaan er naar school. Maar buiten het zicht van de camera dringt de realiteit van de oorlog binnen in de vorm van slecht nieuws-telefoontjes van thuis. Ook nemen de spanningen onder de diverse etnische groepen toe; het lange wachten, de verveling en ellendige oorlogsberichten leiden tot toenemend drugsgebruik en baldadigheid. Meer en meer komen de bewoners in opstand tegen de beperkte leefomstandigheden en gebrekkige hygiëne aan boord. Vanuit het perspectief van een puber lijken deze kwesties desondanks net zo zwaar als de vraag hoe je een meisje versiert en wanneer je eindelijk je eigen leven kunt beginnen.