Mythisch verleden en alledaags heden ontmoeten elkaar in deze etnografische film aan de voet van de Indiase berg Kalsubai. In een voice-over vertelt een vrouwenstem over de legende van de godin Kalsu, die de grondvesten van het patriarchaat deed beven en door de vrouwen van het dorp nog altijd wordt bezongen.
De legende strekt zich uit tot in elke hoek van de stilstaande, vierkante kaders waarmee dit visuele gedicht de bosrijke bergwand en het dagelijks bestaan van de dorpsvrouwen laat rijmen en contrasteren. Een aantal keer vloeien beelden nauwelijks waarneembaar in elkaar over, als tijdslagen die onmerkbaar over elkaar heen schuiven. Op andere momenten botst de fabelachtige omgeving op de moderniteit van een televisietoestel, of trekt de schaduw van windmolenwieken over het landschap.
Terwijl op de achtergrond de krekels tjirpen, vormen het lage tempo en het minimum aan beweging een meditatie op de manier waarop een legende zich nestelt in een gemeenschap en dwars door de tijd resoneert.