High School

Frederick Wiseman verbleef bij voorkeur voor langere tijd op één plaats, zodat hij zich flink in een onderwerp kon vastbijten. Een ziekenhuis, een tbs-kliniek, de sociale dienst. In 1968 sluit hij zich op in een middelbare school in Philadelphia, waar hij de dagelijkse activiteiten van docenten, leerlingen en andere betrokkenen observeert. De speurende camera infiltreert in de lessen biologie, gymnastiek en typen -- op een ouderwetse typemachine! -- en legt oriënterende gesprekken en ouderavonden vast. Zoals altijd gemonteerd in een losse, non-narratieve stijl. Wiseman toont zich in vooral geïnteresseerd in de ideologische en politieke waarden die de school op de leerlingen overdraagt. Het pessimistische beeld dat schetst van het leven op een grootstedelijke school ("Jij zegt niets, je luistert alleen naar mij!") is sterk beïnvloed door de tijd waarin de film is gemaakt. Aan het eind van de jaren zestig -- het hoogtepunt van de Amerikaanse protestbeweging -- zagen veel maatschappijcritici scholen als de pijlers van de onrechtvaardige, gevestigde orde. Desondanks bestaan sommige gesignaleerde problemen tot op de dag van vandaag. De recente discussie over het dragen van hoofddoekjes in de klas geeft bijvoorbeeld aan dat leerlingen nog altijd niet helemaal vrij zijn in hoe ze zich willen kleden.