The Deeper They Bury Me

Herman Wallace leeft sinds 1972 in eenzame opsluiting in de staatsgevangenis van Louisiana, na een aanvechtbare veroordeling voor de moord op een cipier. In deze interactieve documentaire neemt de toeschouwer een digitaal kijkje in zijn benauwde, kleine cel, maar ook in de fantasiewoning die hij ontwierp op initiatief van kunstenaar Jackie Sumell, die zich afvroeg hoe iemand die zo lang opgesloten zit zich zijn droomhuis voorstelt. Door zelf te navigeren wordt de wereld van Wallace stap voor stap voor de kijker ontsloten: achter sommige voorwerpen in de cel of het huis zit een kort videofragment, waarbij Wallace als in een telefoongesprek toelichting geeft. Hij vertelt over de gevolgen van zijn isolement, het permanente cameratoezicht, privacygebrek, en geestelijke en lichamelijke aftakeling. Getekende animaties verbeelden zijn dromen en verlangens, terwijl archiefmateriaal en interviewfragmenten met betrokkenen de bizarre wereld van het Amerikaanse strafsysteem illustreren. Zo vormt de tijdelijke verhuizing naar een gemeenschappelijke slaapzaal een groot, zij het kort hoogtepunt in Wallace’s bestaan – even later moet hij weer terug naar het straffe regime van 23 uur cel, één uur luchten per dag. De toeschouwer wordt uitgenodigd vrijelijk rond te kijken, maar wel binnen twintig minuten – de maximumtijd die een gevangene per dag mag telefoneren.

Helaas wordt de technologie die dit interactieve project online beschikbaar maakte, niet langer ondersteund. Er is echter een groot onderzoeksveld dat zich bezig houdt met het zichtbaar, bruikbaar en houdbaar maken van digitale kunst projecten. Wanneer mogelijk zullen we dit project opnieuw online aanbieden.

Dit project is momenteel niet live. Bezoek de links voor meer informatie over het project.