Patience, Patience You'll Go To Paradise!

In de jaren zestig kwamen honderden Noord-Afrikaanse families naar Europa met het doel hun economische omstandigheden te verbeteren. De mannen vonden werk, terwijl de vrouwen het huishouden bestierden en voor de kinderen zorgden. Mina was een van hen. Nu, vijftig jaar later, is haar man overleden, zijn de kinderen uit huis en kwijnt Mina weg in een piepklein appartement in Brussel. Nooit geleerd om te lezen en schrijven of haar tijd zelfstandig in te vullen, rest haar weinig anders dan de tijd uit te zitten. Met de woorden: “Geduld, geduld, je zult naar het paradijs gaan!” probeert ze de moed erin te houden. Wanneer ze een poetry slam van de vrijgevochten Marokkaanse Tata Milouda bijwoont, verandert haar kijk op het leven. Langzaam maar zeker ontmoet ze meer vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten en ontdekt ze een leven van vrijheid dat ze nooit heeft gekend. Samen met een groepje vriendinnen leert ze lezen en schrijven, gaat op computerles en onderneemt tripjes naar het centrum van Brussel, de Noordzee en zelfs naar New York. Het enthousiasme en de vrolijkheid waarmee de vrouwen op zoek gaan naar hun eigen identiteit en vrijheid is hartverwarmend en aanstekelijk.