Rabbit in the Moon

Toen de Amerikanen, direct na de aanval op Pearl Harbor, Japan in 1942 de oorlog verklaarden, woonden er zo’n 120.000 Japanners in de Verenigde Staten. Zij golden vanaf dat moment als staatsgevaarlijke individuen, en ze werden en masse geïnterneerd in speciaal gebouwde kampen. De Amerikanen, waaronder president Roosevelt, spraken niet van gevangenissen maar van concentratiekampen, want dat klonk vriendelijker, zo vond men toen nog.De Japans-Amerikaanse filmmaakster Emiko Omori was anderhalf jaar oud toen ze met haar ouders in zo’n kamp terechtkwam. Aan de hand van talloze interviews met voormalige kampbewoners, waaronder haar zus, geeft ze een reconstructie van de levensomstandigheden. Over de periode in het kamp werd in haar eigen familie lange tijd niet gesproken, omdat haar moeder, kort na hun vrijlating, plotseling overleed. Tijdens het filmen ontdekte Omori nieuwe feiten over misbruik en verraad binnen de Japanse organisaties, die verantwoordelijk waren voor de interne gang van zaken in de kampen. Ook werden tijdens een kampdemonstratie twee Japanse jongeren door het Amerikaanse leger gedood. Omori had de beschikking over een groot aantal uit die tijd, die een aangrijpend beeld schetsen van een verdrongen aspect van de Amerikaanse oorlogsgeschiedenis.