Metaal en melancholie

Documentaire roadmovie waarin Honigmann via doortastende maar subtiel gedoseerde ontmoetingen met Peruaanse taxichauffeurs de gespannen economische en sociale situatie in hun land schetst. Johan van der Keuken schreef over Heddy Honigmann dat zij met haar Peruaans-Italiaans-Joods-Nederlandse achtergrond over een naar Nederlandse maatstaven unieke culturele wendbaarheid beschikt. Ook schreef hij: "Alles bij haar is gevoel, op een politieke manier". Op een bewonderenswaardig eenvoudige manier bevestigt Honigmann in Metaal en melancholie beide stellingen. In Lima, haar geboortestad waar ze pas na bijna twintig jaar terugkeert, reist ze mee in de taxi's van chauffeurs voor wie het taxiwerk het enige antwoord is op de altijd dreigende armoede. Vaak is het hun tweede baan. Honigmann ontleedt hun situatie in doortastende scenes met een precies gevoel voor emotionele dosering. Deze documentaire roadmovie, vrijwel geheel vanachter het taxiraam gedraaid, onthult niet alleen prachtige en ontroerende anekdotes en portretteert niet alleen kleurrijke en intrigerende gewone mensen, maar spiegelt ook hun wensen, dromen en teleurstellingen aan de staat waarin Peru verkeert. De economie bevindt zich in een impasse. Artsen, militairen, leraren en ambtenaren maken alleen in theorie nog deel uit van de middenklasse. In werkelijkheid worden zij sterk onderbetaald en kunnen zij zonder bijbanen niet meer voor hun gezinnen zorgen. Weerspannig, gepassioneerd en vol levenslust houden de chauffeurs de moed erin, in hun vaak in erbarmelijke staat verkerende auto's.