Going up the Stairs

Hoe talent zich niet laat onderdrukken en hoe je geen scholing nodig hebt om schilderijen te begrijpen, te voelen én te maken, laat de Iraanse analfabete Akram zien. Zij ontdekt op vijftigjarige leeftijd toevallig haar schildertalent wanneer ze haar kleinzoon een keer helpt met zijn huiswerk. De magie van het schilderen heeft een ongekende aantrekkingskracht op de vrouw, die sinds ze op haar negende aan de toen 28-jarige Heydar werd uitgehuwelijkt aan de (ongeschoolde) leiband moet lopen. In het geheim, als haar autoritaire echtgenoot van huis is, schildert Akram alsof haar leven ervan af hangt. De primitieve, kleurrijke schilderijen met veel zeggingskracht verstopt ze onder het tapijt. Maar dan ontdekt haar zoon haar 'hobby' en regelt een expositie in Parijs. Om naar de opening te mogen gaan, moet Akram volgens de regels toestemming aan haar man vragen. Dat moment stelt ze zo lang mogelijk uit. De camera is steeds bij Akram thuis, terwijl ze schildert of kibbelt met de cynische Heydar, die vindt dat ze te veel verf verspilt. Zo is dit portret van een schilderes, die zich even kleurrijk in woorden als in beelden uitdrukt, ook een - tragikomisch portret van dit huwelijk op islamitische voorwaarden.