In de glasfabriek van Leerdam worden glazen voorwerpen op twee manieren vervaardigd: met de hand en machinaal. De ambachtelijke glasblazers geven met grote vaardigheid, gedreven door fantasie en vakmanschap, uit de hand hun voorwerpen een fraaie vorm. De machinale glasvervaardiging laat machines in snel tempo reeksen glazen producten afleveren. Toen Bert Haanstra in 1958 opdracht kreeg om een bedrijfsfilm te maken over de glasblazerijen, had hij al snel in de gaten dat van dit zichtbaar onzichtbare onderwerp meer te maken was dan een standaard bedrijfsfilm die handelt van grondstof naar eindproduct. Daarom besloot hij op eigen initiatief een korte artistieke film te maken over glas en de glasblazerij. In zien we de kunst van het glasblazen als een ritmisch spel met het hete glas en de timing en precisie van de vakman. Een ingewikkeld handenballet demonstreert de kunst van het ouderwetse glasblazen, afgezet tegen de fabriek waar alles geordend is. Maar ook daar gaat wel eens wat mis, en dan zijn mensenhanden nog steeds de reddende engel in het productieproces. De film won in 1959 de Oscar® voor Beste Korte Documentaire.