Farewell My School

De elfjarige Lintang zit al zeven jaar op een school in Jakarta voor kinderen met een visuele handicap. Hij vindt het er fantastisch. Zelf is de lagere scholier vrijwel blind, zijn beste vrienden zien zelfs helemaal niets. Lintang kampt naar eigen zeggen met 'low vision'. Alleen van héél dichtbij kan hij dingen onderscheiden. Diverse shots tonen wat de jonge Indonesische protagonist in werkelijkheid nog kan zien. Dat blijkt best weinig. Maar Lintang en zijn vrienden zijn van jongs af aan gewend aan alle uitdagingen die hun blindheid met zich meebrengt en ze brengen hun dagen door met zwemmen, buiten spelen en muziek maken. Iedereen weet dat Lintang de beste drummer van school is. Aan hun gezamenlijke muzieklessen komt echter een eind, want Lintangs ouders willen dat hij naar een openbare school gaat. De elfjarige is immers zelfstandig, doet zijn eigen was, kan koken en doet zelfs in zijn eentje boodschappen. Lintang en zijn maten worden gevolgd tijdens schooldagen en hun vrolijke vrije uurtjes samen, in de aanloop naar het afscheid. De jongens maken zich op dit moment meer zorgen over de nadere scheiding, dan over hun gebrek aan zicht. Samen oefenen ze voor wat Lintangs spetterende afscheidsoptreden moet worden.