De stad was van ons

DE STAD WAS VAN ONS schetst de opkomst en de neergang van de Amsterdamse kraakbeweging tussen 1975 en 1988. Aan de hand van hoogtepunten uit de 'kraak-geschiedenis' wordt de ontwikkeling van de beweging geschetst, waarin het doel en de strategie in de loop der tijd veranderden. Voor veel activisten van het eerste uur was het kraken van een woning vooral een middel om het kapitalistische stelsel aan de kaak te stellen. Het relatieve gemak waarmee woningen gekraakt konden worden, zorgde ervoor dat de beweging een sterke groei doormaakte. Doordat steeds meer mensen bij de kraakbeweging betrokken raakten, ontstonden interne conflicten over het gewenste doel en de strategie. De toenemende repressie van de overheid, die panden desnoods met behulp van veel geweld ontruimde, wakkerde deze interne conflicten flink aan. Een 'harde kern' in de beweging wilde de overheid en haar vertegenwoordigers met geweld bestrijden, maar de minder militante leden verwierpen deze ideeën over het voeren van een stadsguerilla. De repressie en de onenigheid leidden uiteindelijk tot een machteloze beweging, waarin de leden het vooral druk hebben met het bestrijden van elkaar.