Speak So I Can See You

Deze soms observerende, soms abstract-experimentele film – waarvan de titel verwijst naar een uitspraak die aan Socrates wordt toegedicht – vertelt over de kracht en schoonheid van radio en zijn rol in de wereld van vandaag. Het reilen en zeilen van Radio Belgrado, een van de oudste radiostations van Europa en het enige in Servië dat nog steeds culturele en wetenschappelijke bulletins, kunstprogramma’s en radiodrama uitzendt, vormt de rode draad. Als een relict uit een ander tijdperk geeft het radiogebouw de glorie van zijn Joegoslavische verleden prijs tijdens een onafwendbare moderniseringsoperatie.

We volgen de presentatoren en musici die de radio-uitzending maken, en hoe het signaal door de ether een weg vindt naar de luisteraar. En we zien tastbare archieven, in oneindig lange stellages van geluidsbanden, plaatsmaken voor nieuwe, soms onzichtbare media.

Muziek, herinneringen, bespiegelingen op de functie en impact van taal, schijnbaar ondefinieerbare en tegelijkertijd betekenisvolle geluiden vormen, samen met archiefbeelden, een audiovisueel gedicht. Een liefdesbrief aan old school-radio en een reis door de ontastbare wereld van radiogeluid en zijn transformerende kracht.