Impressionistische documentaire die een verband legt tussen lopen en denken. Op het platteland van de provincie Minas Gerais in het noordoosten van Brazilië, volgt de afzonderlijke wegen van drie zwervers in de ware betekenis van het woord: dakloos en altijd onderweg. Op van hitte zinderende asfaltwegen worden ze voorbijgeraasd door auto's, bussen en vrachtwagens, verre boodschappers van een wereld waarmee zij, bedoeld of onbedoeld, alle contact verloren hebben. Een reisdoel is er niet: het voortdurend in beweging zijn is een doel op zich. Filmmaker en beeldend kunstenaar Cao Guimarães neemt de tijd om de leegte, de afzondering, de hitte en de nacht niet alleen te laten zien en horen, maar bovenal te laten voelen. Hij is geen verteller, maar een schilder met beelden. In lang aangehouden, statische shots bestudeert hij elk van de drie mannen als een fenomeen: hij stelt geen vragen bij hun persoonlijke geschiedenis, maar legt vast op welke manier zij een relatie tot stand brengen met een fysieke omgeving die steeds verandert. Landschappen, objecten, dieren en mensen nemen vaak schilderachtige vormen aan in deze verstilde documentaire.