Is er enige visuele schoonheid te bespeuren in rommelige of juist lege kamers vol jonge en oude bewoners, die er rondrennen, een boek lezen, koffie zetten en geluid maken tussen allerhande piepende apparaten, schreeuwende televisies en radio's? Deze korte visuele reis door diverse huishoudens toont hoe levend, uniek en sfeervol die plekken kunnen zijn. Alsof je naar verschillende taferelen in een kijkdoos kijkt. En alsof dat een beetje stiekem gebeurt zelfs. Telkens zoomt de camera uit vanaf een object in een kamer, of een onderdeel ervan - een televisiescherm, een stoel waarop iemand zit - om daarna rustig de rest van de ruimte te onderzoeken. Soms zitten daar mensen, spelen er kinderen of rijdt er een afstandsbestuurbare auto in rond. Men kijkt ongestoord televisie, speelt met een pop of drinkt koffie. Een enkeling staat achter een feestelijk verlichte dj-set, keiharde muziek te produceren, terwijl mama in de kamer ernaast in een stoel zit. Wie zijn deze mensen in dit cinematografische aquarium? Zijn zij zich bewust van ons, de voyeurs? Hoe verhouden ze zich tot elkaar en hoe verhouden wij, de kijkers, ons tot hen? Experimentele droomreis in misschien de meest visueel onderschatte plek: thuis.