In januari 2012 pleegde een Irakese asielzoeker zelfmoord in zijn vluchtelingenverblijf in Würzburg. Vanuit heel Duitsland trokken asielzoekers naar Berlijn om te betogen tegen de strenge asielwetten die hen in een isolement plaatsen. Het protest zette zich in oktober 2012 voort met de oprichting van een illegaal tentenkamp midden op de Oranienplatz in de wijk Kreuzberg. Asli Özarslan trok met haar filmcrew het kamp in om de strijd van de bewoners vast te leggen. Met handheld camera’s observeren ze het bestaan van een bont gezelschap mensen uit allerlei landen. Ze overleven dankzij giften van sympathisanten. Özarslan kiest het perspectief van de enige vrouw woonachtig in het kamp: de jonge, intelligente en mondige Napuli Paul Langa. De Soedanese kwam zoals velen ooit naar Europa in de hoop op een beter en veiliger leven. De werkelijkheid heeft van haar een ontheemde gemaakt. Napuli is vastbesloten de onmenselijke kant van de Duitse asielwetten onder de aandacht te brengen: het verbod op reizen, werken en studeren en de dwang om in een asielzoekerscentrum te moeten verblijven. Maar overal waar Napuli en haar mensen komen, stuiten ze op onbegrip en tegenstand. Dat weerhoudt haar er niet van haar lotgenoten steeds weer moed in te spreken en hen voor te houden dat ook zij recht hebben op een menswaardig bestaan.