Happenings

De Asuriní zijn een klein inheems volk in Brazilië dat ruim dertig jaar geleden voor het eerst in contact kwam met de buitenwereld. Toen Alice Villela in 2007 twee maanden bij hen verbleef om antropologisch veldwerk te doen, nam ze een videocamera mee om haar observaties vast te leggen. In haar achterhoofd speelde daarbij de vraag wat de relatie zou kunnen zijn tussen kunst en antropologie, en hoe ze zichzelf zou moeten zien: een antropoloog die kunstenaar wil zijn, of een kunstenaar die zich voordoet als antropoloog. toont het materiaal dat Villela schoot, voorzien van haar eigen commentaar. Ze maakt ons deelgenoot van haar twijfels en van de moeilijkheden om een vorm voor haar film te vinden. Is puur registreren wel de moeite waard? Vraagt ze in interviews alleen naar dingen die ze wil horen? Als ze foto's meebrengt van attributen die gebruikt werden voor een oud ritueel, besluit de sjamaan het ritueel weer op te voeren. Villela krijgt waar ze op hoopte, maar raakt weer in verwarring als de sjamaan ervoor betaald wil worden. De dingen vallen pas op hun plaats als ze haar vooropgezette verhaal durft los te laten en de beelden van de mensen en hun lichamen voor zich laat spreken.