Dit bespiegelende visuele gedicht in zwart-wit over een 73-jarige man begint met eenvoudige beelden van glinsterend water, waarin het lichaam van een duiker te zien is. De herinneringen van Helge Wasenius, die twee decennia de duikkampioen van Finland en Scandinavië was, voeren ons naar de innerlijke wereld van een man met een passie: ‘Ik denk niet na als ik spring. Ik zoek de leegte, ik wil mijn geest vrijmaken van alle gedachten. Ik wil afdalen naar een ander bestaansniveau. Ik voel de tijd tot stilstand komen.’ Deze dromerige collage van beweging, muziek en verhalen geeft een beeld van een man die Finland tweemaal vertegenwoordigde op de Olympische Spelen. De compositie van elk beeld is gemaakt met een bijzonder gevoel voor de schoonheid van geometrische vormen. Het geluid is soms zo zacht dat het uit de wereld onder water lijkt te komen. Met een opvallend observeringsvermogen brengt de regisseur de sfeer in het zwemstadion van Helsinki tot leven. Nadat hij vele jaren als stuntman heeft gewerkt, besluit de oude duiker zijn beroemde stunt nog eenmaal uit te voeren. Hij hangt aan zijn voeten aan de duikplank en herinnert zich hoe bang hij als kind was om te springen. Destijds werd hij een lafaard genoemd. Aan het eind komt hij met een wonderlijke berekening: de tijd die hij door de lucht vloog, bedraagt alles bij elkaar tweehonderd dagen.