Terra Estrangeira

Deze film begint met een verwijzing naar de politieke situatie in het Brazilië van maart 1990. ‘Fernando Collor, de eerste democratisch gekozen president na 30 jaar militaire dictatuur, treedt in functie en kondigt een radicaal economisch plan aan: de confiscatie van alle banktegoeden in Brazilië. Vanwege deze maatregel zullen 800.000 jonge Brazilianen hun land verlaten om hun geluk elders te beproeven.’ Vanuit deze historische feiten ontwikkelt zich een universeel psychologisch drama over ontworteling en het verlangen naar geluk. Mede door de vorm doet TERRA ESTRANGEIRA sterk denken aan het vroege werk van Jean-Luc Godard. Paco is de met tegenzin studerende zoon van een arme Spaanse vrouw die aan een snelweg in Sao Paulo woont. Ze wil terug naar haar vaderland en staat op het punt haar droom te realiseren door een riskante koeriersklus aan te nemen. Maar de hervormingen van Collor gooien roet in het eten en de wanhopige vrouw pleegt zelfmoord. Paco neemt haar plaats in en vertrekt met haar viool met kostbare inhoud naar Lissabon. Daar ontmoet hij Alex, een jonge vrouw van Braziliaanse origine, en raakt hij verwikkeld in een duister en gewelddadig misdaadcomplot. Paco en Alex worden verliefd en vluchten via de Portugese kuststreek naar de Spaanse grens. Die zal Paco, terwijl Alex hem snikkend streelt, stervend passeren. Maar dit misdaadverhaaltje is eigenlijk van ondergeschikt belang. Wat telt is het emotionele drama. Dat wordt treffend belichaamd door de desolate locaties in Sao Paulo, de beklemmende ruimtes in Lissabon en het kale landschap. Ook de stemmige zwarten en grijze tinten en intens treurig klinkende Fado maken van deze film een aangrijpend visueel lied over het onvervulbare verlangen naar blijvend geluk.