De vader van de vijftienjarige Jurre heeft Alzheimer. Een ziekte waarbij "steeds een hapje van je geheugen wordt genomen. Het wordt gewoon gedelete, als het ware" legt Jurre uit. Uiteindelijk zal zijn vader ook hem vergeten, weet Jurre. Maar daar wil hij nog niet aan denken. Nu wil hij vooral leuke dingen met hem doen. Vroeger deden ze veel samen, maar dat wordt steeds minder. Dus heeft Jurre bedacht dat ze een weekendje met zijn tweeën weg gaan. Deze documentaire laat zien hoe een tiener op zijn manier greep probeert te krijgen op het leven met een ongeneeslijk zieke vader. Behalve dat het verdrietig is, zien we ook hoe Jurre heeft geleerd ermee om te gaan, en hoe de schaal van verantwoordelijkheid nu is doorgeslagen naar zijn kant. Zoals hij zelf zegt: "De dingen die hij voor mij deed, die doe ik nu voor hem. Maar dat is logisch."