There's Always the Mailboat

“Het verleden hier in Ierland is zo onverslijtbaar als een steen. En hoe oud kan een steen niet worden? Maar de romantische sluier om dit land raakt versleten.” In treffende, soms zelfs poëtische volzinnen voorziet Hans Keller eind jaren zestig zijn documentaire over Ierland van duidend commentaar. Veelal uit een auto gedraaide beelden – van Ierse kerken en fabrieken tot toeristen met huifkarren en lege landschappen met dito huizen – worden in de zwart-witfilm afgewisseld met interviews over de belangrijkste oorzaken en gevolgen van de op dat moment droefgeestige stand van het land. Een land dat sinds 1916 onafhankelijk is, maar dat dan nog altijd – in de woorden van Keller – “aanstuurt op een soort vrijheid die nog niet verworven lijkt.” De door buitenlandse bedrijven gedomineerde economie, de conservatieve gezinspolitiek, de crisis bij de Ierse televisie, de acties van de IRA; vele thema’s komen aan bod in het filmische verslag vol herkenbare klassieke, populaire en nationalistische Ierse muziek. Terwijl de Engelse regisseur David Lean in Ierland het ideale decor vond voor zijn historische melodrama , keerden tal van Ieren hun grauwe thuisland juist de rug toe, te rusteloos om betere tijden af te wachten. Keller: “Afscheid nemen gebeurt hier iedere dag, want er gaat iedere dag een boot.”