The Invisibles

De 'onzichtbaren' van de maatschappij zijn de homoseksuele mannen en vrouwen geboren in het interbellum. De geïnterviewden, enkel bij hun voornamen genoemd, vormen een willekeurige dwarsdoorsnede van de pionierende, onbevreesde generatie die zowel op het platteland als in de stad streed voor openheid over hun geaardheid. Eerst bij vrienden en familie, later (vooral vanaf 1968) ook op straat. Allen moesten in hun jonge jaren een worsteling door: gêne, verwarring of de kille afwijzing van een maatschappij die vasthield aan het idee dat homoseksualiteit een psychische ziekte was. Regisseur Sébastien Lifshitz geeft zijn sprekers de ruimte voor hun persoonlijke verhalen, waardoor een kleurrijk en intiem portret geworden is. De ouderen vertellen emotioneel over hun kindertijd, hun adolescentie en uiteindelijk de strijd om emancipatie. De anekdotes worden nostalgisch geïllustreerd door archiefmateriaal en hun persoonlijke foto's en filmbeelden. Opvallend is dat ze allen liefdevol vertellen over een verwende, gelukkige jeugd in een conservatieve tijd. Pas later, wanneer ze in hun tienerjaren zoeken naar hun identiteit en dus ook seksualiteit, stuitten ze op pesterijen en intolerantie. De verhalen lopen kriskras door elkaar en benadrukken uiteindelijk het geluk dat ze vinden, geaccentueerd door sfeerbeelden van hun huidige levens.