Een eigen woonplek is onontbeerlijk voor het menselijk geluk. Maar wonen omvat meer dan het hebben van onderdak. Het is het creëren van een thuis, waarin mensen zich geborgen weten, zodat zij tot ontplooiing kunnen komen. THUIS toont op mild-ironische wijze wat het begrip 'thuis' voor mensen zoal betekent. De film portretteert in de zomer in Amsterdam een groot aantal personen in hun huiselijke omgeving. De gepotretteerden zijn afkomstig uit diverse categorieën, zoals bejaarden en jongeren, alleenstaanden en gezinnen. In een sober observerende, collage-achtige stijl legt de film het thuisgevoel van deze mensen vast en laat hen aan het woord over hun vaste huiselijke gewoonten en rituelen. Daarmee wordt duidelijk hoe mensen zich van elkaar onderscheiden in hun huiselijke gedrag, hoe gevarieerd zij vorm geven aan het wonen. Vanuit het besef dat het niet-spectaculaire een essentieel onderdeel is van het leven werpt THUIS een blik in de onopvallende, alledaagse werkelijkheid. Het resultaat is een voortdurende wisseling tussen de begrippen futiel en wezenlijk: wat futiel lijkt, is soms wezenlijk, wat wezenlijk lijkt, blijkt bij nadere beschouwing soms futiel.