Een naar Amsterdam verhuisde joodse vrouw uit Tel Aviv onderzoekt waarom Ajax-supporters zich de geuzennaam 'superjoden' hebben toegeëigend, inclusief Israëlische vlaggen, petjes met davidsterren en liederen als 'Hava Nagila'. Aan het woord komen F-siders, een Ajax-archivist, oud-voorzitter Uri Coronel en een holocaust-overlevende. Wie is de 'echte' jood: de niet-religieuze jodin met een afkeer van de Israëlische vlag, of de in het stadion rondspringende 'joden' die hun leven wijden aan de club? Over identiteit, het gebruik van symbolen, en wat het betekent 'joods' te zijn of je 'joods' te voelen. Filmmaker Nirit Peled treedt op als verteller en gids in Ajax-land, tegen de achtergrond van haar tegenwoordige leven in Amsterdam en haar verleden in Israël, waar ze kritisch tegenover staat. Vanuit haar aanvankelijke afkeer van het fenomeen 'superjood' ontstaat een genuanceerder beeld naarmate ze er meer over te weten komt, en ze een antwoord weet te formuleren op de vraag hoe zij zich persoonlijk tot de 'jodencultus' verhoudt. Opgebouwd uit intiem ogende interviews waarbij Peled zelf ook voor de camera te zien is, aangevuld met onder andere opnames in en om het Ajax-stadion, archiefbeelden van Ajax-bezoekers van voor de Tweede Wereldoorlog, videobeelden van een bezoek van Ajax-supporters aan Israël, krantenknipsels en YouTube-filmpjes van supportersgedrag.