Nosema

Ooit was het een bruisende regio, in het zuidoosten van Turkije, maar inmiddels zijn er vrijwel alleen nog maar ruïnes te vinden. De familie Diril trok er sinds de jaren negentig meerdere keren weg vanwege de gewapende strijd tussen het leger en de PKK. Telkens keerden ze er ook weer terug, in een poging hun oude leven op te pakken. Maar in 2020 kwam daar abrupt een eind aan.

Drie maanden voordat het echtpaar Hürmüz en Şimuni Diril spoorloos verdween, volgde regisseur Etna Özbek hen voor haar korte film Nosema. Hürmüz en Şimuni behoren tot de laatste Chaldeeuws-katholieken in de verlaten Turkse bergen. Hun familie werkte er van oudsher in de geiten- en bijenhouderij. In deze film bezoeken ze plekken van vroeger die inmiddels compleet verwoest zijn.

Özbek heeft veel aandacht voor het dagelijkse leven in en rondom het nieuwe huis dat Hürmüz zelf heeft gebouwd. Maar korte interviews over het geweld in de regio maken duidelijk dat deze familiemomenten niet vanzelfsprekend zijn. Een gedachte die in de laatste minuten keihard wordt onderstreept, wanneer zoon Remzi vertelt welk drama zich heeft voltrokken.