De jaren zeventig van de vorige eeuw liggen al decennia achter ons, maar de Cubaanse Andres, ook wel ‘Mandarria’ genoemd, is er nog dagelijks mee bezig. Ooit vocht hij in naam van de revolutie met kameraden in Angola en Nicaragua. Terwijl zij daarna hun burgerleven oppikten, bleef hij strijdlustig. Mandarria traint nog elke dag voor de strijd die naar zijn idee zeker komen gaat. In beeld en geluid toont dit experimentele portret hoe hij dat ervaart.
Met de structuur van een trainingsgids voor militairen volgt de film Mandarria terwijl hij vecht-, camouflage-, en aanvalstechnieken beoefent in de jungle – steeds gefilmd in statische close-ups. Nachtelijke missies worden met point-of-view-shots gereconstrueerd in korrelige beelden. Het geluid van een zware ademhaling, stampende kisten, dreigend onweer en radiogeluidsgolven benadrukken de ernst van zijn bezigheden. Tussendoor tracht de geïsoleerd levende zestiger telefonisch oude strijdmakkers te traceren. Het zijn pijnlijke gesprekken, die zowel de protagonist als de toeschouwer terugbrengen in de eenzame realiteit van Mandarria’s hier en nu.
Video's
Images
