“Willen jullie het nieuws halen?,” roept een protestleider halverwege . Het antwoord van de massa op en rond het Onafhankelijkheidsplein in Kiev is instemmend. En ze hebben het geweten. De protesten tegen de corrupte president Viktor Janoekovitsj waren vanaf november 2013 dagelijkse televisiekost. En ook daarna bleef Oekraïne het nieuws domineren, met een totaal ontspoord conflict waar inmiddels de halve wereld bij betrokken is. laat de allereerste aanzet tot dat conflict zien. De van oorsprong Oekraïense filmmaker Sergej Loznitsa portretteert een ontwakend volk, dat “nee” zegt tegen de vazal van Poetin en “ja” tegen de Europese Unie. Aanvankelijk is de sfeer nog vreedzaam, wordt er veel gezongen, gebeden, georeerd. Maar als de oproerpolitie ingrijpt met traangas en wapenstok wordt het grimmiger en verandert het plein in een slagveld. De camera bevindt zich tussen de mensenmassa’s maar houdt altijd afstand. De regisseur stelt zich geheel onpartijdig op. In klassieke speelfilmstijl registreert Loznitsa rustig de ontwikkelingen gedurende drie maanden. Hij vermijdt sensatiebeluste beelden en heeft ervoor gekozen de ergste gruwelijkheden niet te tonen. Hij concentreert zich op de solidariteit, de passie, het doorzettingsvermogen en de hoop van de demonstranten. Ruim honderd van hen hebben aan het einde van de film het leven gelaten.