Astronaut.io

Niet alle YouTube-filmpjes zijn voor massaconsumptie voorbestemd: sommige worden de digitale wereld ingegooid, maar nooit bekeken. Want wie zit er nu echt te wachten op een close-up van een goudvis of een vage registratie van een amateurband? Astronaut.io speurt YouTube af naar video's met titels als DSC 1234 en IMG 4321, geüpload in de afgelopen paar weken. Van al die duizenden filmpjes krijgen we steeds maar een paar seconden te zien. Het resultaat is een stroom van grotendeels ongemonteerde en ongeziene filmpjes uit de hele wereld. Snapshots van onze eigen levens, in willekeurige volgorde en zonder enige samenhang. Hoe meer filmpjes voorbijkomen, hoe meer emoties we ervaren: verbaasd, gegeneerd, ontroerd en nieuwsgierig. Want wat zou de man gaan doen die we een paar seconden in beeld zien en die we horen zeggen: "Dit is de dag waarop ik je ga laten zien ..." De interactieve collage van filmmateriaal is vermakelijk, maar roept ook vragen op. Wat maakt dat we alles willen registreren? Bestaan we pas als we online zijn? En wie zijn we als we zelfs daar niet gezien worden?