Homo Sapiens

De titel zou je ironisch kunnen noemen: er is immers geen mens te zien of te horen in deze film. Regisseur Nikolaus Geyrhalter presenteert een aaneenschakeling van statisch gefilmde plekken – in onder meer Azië, Europa, de Verenigde Staten en Zuid-Amerika – waar de mens duidelijk wel is geweest, maar die inmiddels verlaten zijn. Treinrails die nog net te zien zijn onder het gras en de planten, een winkel waarin alles overhoop ligt, een al lang niet meer gebruikte collegezaal, een in onbruik geraakt winkelcentrum, een voormalig tropisch zwemparadijs, een dood datacenter, een weiland waarin een paar verdwaalde boten liggen. De natuur kan er zijn gang gaan. Geluiden – van bijvoorbeeld water dat door een lekkend dak op de vloer valt, opwaaiend plastic of zoemende insecten – treden des te meer op de voorgrond door de afwezigheid van muziek of een commentaarstem. Een film over de kwetsbaarheid en eindigheid van de mens. Wat blijft er over als wij er niet meer zijn?