Paris Calligrammes

Hoe kun je, vijftig jaar na dato, een film maken vanuit het perspectief van de jonge kunstenaar die je ooit was of wilde zijn? Kunstenaar en filmmaker Ulrike Ottinger stelt zich die vraag aan het begin van Paris Calligrammes, haar reis door het culturele Parijs van de jaren zestig. De titel van de film ontleent ze aan de legendarische boekenwinkel Librairie Calligrammes van Fritz Picard, waar zij als twintiger en nieuwkomer in de Franse hoofdstad een inspirerende thuishaven vond. Het was de verzamelplaats voor de Duitssprekende intelligentsia, al dan niet met een getraumatiseerd oorlogsverleden.

Met een collage van archiefmateriaal en fragmenten uit speelfilms en homemovies vangt Ottinger de sfeer en de geest van een roerige tijd. Naast de kettingrokende en pastis-drinkende kunstenaars in Café de Flore komen ook minder romantische uitingen van de tijdgeest aan bod: racisme en kolonialisme. Met als tragisch dieptepunt de slachtpartij door de Parijse  politie op 17 oktober 1961, toen tienduizenden Algerijnen tegen de invoering van een selectieve avondklok demonstreerden, tegen de achtergrond van de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog.