De filmende antropologen Véréna Paravel en Lucien Castaing-Taylor (Leviathan, 2012) schetsen in Caniba een onderzoekend en verontrustend portret van Issei Sagawa, de Japanse man die in 1981 in Parijs een medestudent vermoordde en haar gedeeltelijk opat. Hij werd ontoerekeningsvatbaar verklaard en na een verblijf van twee jaar in een Franse kliniek mocht hij terug naar Japan. Daar schreef hij een boek over zijn daad, tekende er zelfs een manga over en trad op in pornofilms. In een poging om de beweegredenen achter zijn kannibalisme te begrijpen, zoeken de filmmakers Sagawa thuis op. Na een beroerte is hij gedeeltelijk verlamd en wordt hij verzorgd door zijn broer. Extreme close-ups – tot in de poriën – wisselen van focus tussen de twee broers. Hun hechte, maar ingewikkelde band is een belangrijk motief in de film. Het contrast tussen de antropofage gruweldaden van Sagawa en de hulpeloze staat waarin hij nu verkeert, is groot, evenals dat tussen de voorliefde voor knuffelbeesten die de broers koesteren en hun extreme seksuele behoeften. Bevat schokkende beelden.