The Ride

De nacht is helder en er zijn volop sterren te zien. De wegmarkering licht op met een geruststellende regelmaat, de smalle weg maant tot langzaam rijden. We zien alleen het uitzicht, maar uit de spaarzame dialoog maken we op dat de auto een man en een vrouw vervoert en dat zij zich op een eiland bevinden. Ze zijn onderweg naar een plek waar in het verleden iets ergs is gebeurd.

Wat er precies is voorgevallen en waarom dat zo ingrijpend was, wordt niet duidelijk. Het is misschien ook niet belangrijk. Het gaat in The Ride om de reactie die de herbeleving oproept. Die wordt enerzijds afgevlakt doordat het landschap wordt verbeeld met onpersoonlijke satellietbeelden van Google Earth. Het zijn de korte, ondramatische zinnetjes die de emotionele laag aanbrengen, en het versterkte geluid van een hartslag die de autorit naar een dramatische climax stuwt. Het resultaat is een cinematografische ervaring die de kijker meeneemt, maar ook genoeg ruimte laat om er een eigen verhaal op te projecteren.