“Saudade,” verzucht de vader van filmmaker Denize Galiao als ze weer heimwee heeft, “vergeet het en ga door.” Volgens een oude Braziliaanse legende hebben de Afrikaanse goden het saudade-gevoel gecreëerd om de mensen eraan te herinneren waar ze vandaan komen en wie ze zijn. De afro-Braziliaanse lijdt eronder. Twintig jaar geleden emigreerde ze naar Duitsland, waar ze haar droom waarmaakte: filmmaker worden. Maar de papaya’s smaken er nooit zo goed als in Brazilië.
Haar ouders wonen in de miljoenenstad Porto Alegre, maar via Skype is het land van herkomst nooit ver weg. Zeker nu Denize’s ouders hulpbehoevend zijn geworden, komt het gevoel van ontheemding in alle hevigheid om de hoek kijken. “Je bent lichamelijk aanwezig, maar met je gedachten ergens anders.” Deze korte film verkent en definieert het gevoel op verschillende manieren, positief en negatief.
Saudade is een gelaagde film over emigratie en identiteit, en hoe cultuur je wereldbeeld vormt. Zal terugkeer naar Brazilië haar van dit gevoel verlossen?