In de openingsscène filmt een bruid zichzelf en de chauffeur van een vrachtwagen terwijl ze over een snelweg rijden. In de tweede scène leren we dat deze als bruid verklede liftster nabij Istanbul is vermoord door haar chauffeur. Dus hebben we zojuist de moordenaar gezien? Kunstenaar Guiseppina Pasqualino di Marineo, alias Pippa Bacca, ging verkleed als bruid een boodschap van vrede en liefde naar het Midden-Oosten brengen. In een maandenlange performance zou haar vertrouwen in de mensheid beloond worden, daar was ze van overtuigd. Joel Curtz maakte - met behulp van interviews met haar naasten en de beelden die Bacca zelf schoot - een opmerkelijke documentaire. Het ideaal van Bacca en haar handelswijze wordt versterkt door de manier waarop over haar gesproken wordt: het gaat om symboliek en intermenselijk contact en niet om de kale dood en het bittere verdriet. De bruid zou symbool moeten staan voor onschuld, geboorte en leven, maar uiteindelijk wordt Bacca gewurgd en verkracht teruggevonden. De pogingen om betekenis te vinden in haar dood, om het desnoods als haar lot te zien, wringen met dat definitieve, maar wellicht niet onontkoombare einde.