XY Chelsea

Toen Barack Obama gratie verleende aan klokkenluider Chelsea Manning, op de valreep van zijn tweede termijn (begin 2017), reageerde Amerika intens verdeeld. Voor de een was Manning een landverrader, voor de ander een heldin van het vrije woord.

Zeven jaar eerder werd Chelsea – toen nog Bradley – Manning achter de tralies gezet wegens het doorsluizen van meer dan 700.000 staatsgeheime documenten naar het door Julian Assange opgerichte WikiLeaks. Er zaten documenten bij die wangedragingen en oorlogsmisdaden van het Amerikaanse leger in Irak aantoonden.

Hoewel ze al vrij snel bekendmaakte van Bradley naar Chelsea te willen transformeren, werd haar geen verblijf in een vrouwengevangenis gegund en mocht ze zelfs haar haar niet laten groeien. Hoe houdt een transvrouw zich onder dergelijke barre omstandigheden staande? En als je eerst niet was wie je wilde zijn, hoe kom je er dan achter wie je wel bent terwijl alles wat je doet onder een vergrootglas ligt? In XY Chelsea, waarvan de titel refereert aan Mannings Twitter-account, gaat een tastende, zelfbewuste camera op zoek naar de persoon achter de mediahype.