Lakshmi and Me

“What sin did I commit to be born as a woman?” Degene die dit zich afvraagt is Lakshmi, 21 jaar oud en huishoudelijke hulp in Mumbai. Dagelijks werkt ze tien uur, zeven dagen in de week. Een van haar werkgevers is Nishtha Jain, de regisseur van deze documentaire. Zij weigerde al op jonge leeftijd huishoudelijk werk te doen als haar broers het ook niet deden. Zij was een geboren feministe, zo stelt ze.

In Lakshmi and Me gaat ze de dialoog aan met haar bediende. Dit gaat in alle vriendelijkheid maar blijft ingewikkeld. Eeuwenlange tradities die te maken hebben met kasteverschillen staan tussen hen in. Dat deze op elk niveau van de hedendaagse Indiase samenleving nog van doorslaggevende betekenis zijn, wordt duidelijk als Lakshmi in haar privéleven ook gebonden blijkt aan strenge kasteregels. Jain filmt Lakshmi thuis en bij andere werkgevers, en bevraagt in rustige observaties in voice-over de steeds persoonlijker wordende verstrengeling.

Als Lakshmi ziek wordt en zwanger blijkt staat Jain aan haar zijde. Maar wat zijn ze daardoor aan het einde van de film van elkaar geworden? Lakshmi beschouwt haar werkgeefster als wit en zichzelf als zwart. De gegroeide intimiteit is niet wederzijds.