Robert (10) en Jasmijn (7) zien, zo lijkt het, meer dan andere kinderen. Vooral in de natuur voelen ze zich prettig. Robert: "Als ik er maar een paar tellen ben, heb ik het gevoel alsof ik er al een hele tijd ben." Hij ervaart buiten een bepaalde energie. Dat mensen dat raar vinden, noemt hij jammer. Jasmijn ook. Soms vertelt ze andere mensen over kleuren die ze om personen heen ziet, of over haar beschermengel - en dan wordt ze niet geloofd. De filmmaker, die afzonderlijk met Robert en Jasmijn door de bossen en duinen dwaalt, vraagt buiten beeld hoe zoiets voelt. Jasmijn: "Ik hoor het, ik zie het, dus voor mij bestaat het." We zien hen bomen aanraken, met dieren praten en zich één voelen met hun omgeving. Beiden voelen soms dingen aan die eng zijn, zoals Robert, die een ongeluk voorvoelde. Maar er zijn ook bijzondere momenten. Jasmijn weet: "Iedereen heeft een beschermengel." En Robert merkt dat niet alle overledenen weg zijn: "Doden leven nog een beetje, omdat ik ze nog zie. Dat zijn de mooie dingen." Het is niet altijd makkelijk om zoveel te ervaren, maar Robert weet het zeker: "Er zijn meer kinderen zoals ik."